Jak myślą osoby szczupłe? - CECHA 2 - Z trudem znosisz głód i zachcianki

Większość szczupłych osób odczuwa głód i czasami zachcian-- ale tego nie rozpamiętuje. Te osoby w ogóle nieczęsto myślą Jedzeniu. Uważają, że zawsze zdołają czymś zaspokoić głód bo mu się oprzeć, gdy sytuacja będzie tego wymagać. Zwykle e mają także kłopotu z doczekaniem do następnego posiłku.

Kiedy Ty czujesz głód lub zachciankę, prawdopodobnie nieustannie myślisz o tych odczuciach. Może martwisz się, że kolejna okazja nieprędko się nadarzy. I chyba nawet nie możesz odpędzić od siebie tych myśli. Być może przesadzasz, myśląc o tyi jak dojmujące i długotrwałe będzie uczucie głodu. A może próbując się pozbyć tych myśli, sięgasz w końcu po jedzenie. Niektórzy odchudzający się ludzie odbierają głód i zachcianki niemal ja! stan alarmowy: „Muszę natychmiast coś zjeść!"

Nauczysz się, jak reagować na głos, który próbuje cię przekonać „Musisz natychmiast coś zjeść!" Poznasz i opanujesz wiele technik skupiania uwagi na czymś innym, aby głód i zachcianki straciły moc. Nauczysz się, jak sobie powiedzieć: Chwilowo odczuwam głód lub Odczuwam chwilową zachciankę... Nie muszę zwracać na to uwagi... mogę zająć się czymś innym... Nie muszę natychmiast jeść, aby uwolnić się od tego uczucia... Za kilka minut będę się cieszyć, że udało mi się powstrzymać od jedzenia. Jeżeli chcesz myśleć jak osoba szczupła, musisz się nauczyć odróżniać głód od ochoty na coś.

Dieta dr Beck

Ten program pomoże ci odkryć, że głód i zachcianki wcale nie są stanem alarmowym, i nauczyć się, jak sobie z nimi radzić. Czytając te słowa, myślisz pewnie: Wiem, że nie muszę jeść, gdy odczuwam głód lub mam ochotę na jedzenie. ..Ja chcę jeść.

Prawdopodobnie znasz opowieści o napadach głodu i wiesz, że ludzie mogą długo wytrwać bez jedzenia. Jeżeli kiedykolwiek zdarzyło ci się stosować post ze względów religijnych czy medycz­nych, wiesz z doświadczenia, że głód na przemian wzmaga się i słabnie.

Ale w chwili gdy czujesz głód lub zachciankę, raczej nie myślisz racjonalnie. Może sądzisz, że musisz natychmiast je zaspokoić. Być może ten sposób rozumowania odziedziczyliśmy po naszych j przodkach - myśliwych i zbieraczach. Mogli oni przeżyć dzięki temu, że rozwinęli w sobie zdolność koncentrowania się na jedze­niu wówczas, kiedy było dostępne, aby przetrwać gorsze czasy, kiedy pożywienia nie było. Dzisiaj jedzenia jest pod dostatkiem, i to cały czas, ale nasze mózgi jeszcze się do tego nie przystosowały.